Een goed begin

 Het is inmiddels 07:50 als er een Intercity voorbij raast. De stoptrein waarop ik had gemikt van 07.41 is te laat en zit daar nog achter. Alweer mijn aansluiting gemist voor de derde keer deze week. Ik bedenk me een mooie frustratie-tweet, maar alle concepten verwijder ik, ik besluit dat dit mijn dag niet gaat beïnvloeden.

Gouda

Als de trein eenmaal komt aanrijden ontstaan er veel gefrustreerde gezichten. Het blijkt de trein van 07.53 tot Goverwelle. Gelukkig maakt dat voor mij niet uit, want in Gouda moet ik toch overstappen. Deze trein is redelijk vol, dus ik blijf staan. Ik staar naar buiten en zie een mooi zonnetje over de mistige weilanden bij Moordrecht, mijn humeur fleurt hier van op. Als ik weer naar binnen kijk, zie ik om me heen allemaal mensen met koffertjes of tassen, chagrijnig naar hun smartphone kijken en driftig scrollen. Ik denk: Die hebben deze kans gemist. In Gouda aangekomen, probeert iedereen zo snel mogelijk het treinstel te verlaten om de verloren tijd in te halen. Ik sjok rustig naar het perron waarvandaan de stoptrein naar Den Haag doorgaans vertrekt en kies een strategische plek.

Presentatie

Ik kijk op het perron om me heen, of ik collega’s kan spotten. Door de verhuizing van mijn werk, van Gouda naar Zoetermeer, is die kans aanzienlijk groot. Ik zie inderdaad een collega waar ik wel een klik mee heb, maar die staat verderop, terwijl een man vlakbij mijn aandacht trekt. Ik bekijk de man eens goed. Eind veertig, vlot Indonesisch uiterlijk en in zijn hand een mapje met daarop wat sheets van een presentatie. Hij kijkt wisselend op het blaadje en kijkt mij dan aan en beweegt met zijn mond, alsof hij de presentatie aan mij aan het geven is. Uit beleefdheid glimlach ik even en hij schrikt uit zijn trance.

Kwartaal

De sprinter naar Zoetermeer komt er aan, ik wacht zo lang mogelijk tot ik een deur kies. Als ik instap, komt de man naast me zitten. Hij begint te vertellen dat hij zo meteen een belangrijke presentatie heeft die hij aan het voorbereiden is. Ik vraag hem of het gaat lukken. Hij lacht voorzichtig. “Dat weet ik niet zo goed. Ik weet niet hoe ik moet beginnen, dat was ik aan het oefenen. De rest komt wel goed!” Ik vraag naar zijn publiek en de inhoud van de presentatie. Hij legt me kort uit, dat hij sinds kort manager van zijn afdeling is en aan het management moet vertellen wat hij in 2014 nog kan veranderen om dit jaar (na een slecht eerste kwartaal) toch nog positief te kunnen afsluiten.

Oplossing

Ik verbaas me, dat hij geen probleem heeft met de inhoud van deze lastige opdracht, maar wel met de opening van zijn presentatie. Ik vertel hem, ik het tegenovergestelde zou hebben. Als hij globaal de sheets laat zien, zie ik dat hij veel (en vooral netjes) heeft voorbereid en dat hij best creatieve plannen heeft gemaakt, waarvan ik niet de impact of waarde kan inschatten. Hij heeft er in ieder geval goed over gedacht! Als ik vraag, waarom het eerste kwartaal matig verliep, begint hij te grijnzen. “Ja, daar ga ik over beginnen! Daar hebben we veel laten liggen, maar daar gaan we wat aan doen.” Hij zwaait met zijn mapje in de lucht om aan te geven dat hij de oplossing al in handen heeft.

Bij Zoetermeer Oost stopt de sprinter, waar deze man uitstapt. Hij geeft me een hand en wenst me nog een fijne dag toe. Ik wens hem succes. Als hij langs het raam loopt waar ik zit, knikt hij nog even naar me. Ik zie dat hij zijn mapje zelfverzekerd onder zijn arm steekt en met een brede glimlach zijn weg vervolgt.

Een goed begin…