Vrij om te gaan

 Vanochtend reed ik, zoals iedere ochtend op mijn scooter naar mijn werk. Ik rijd een heel stuk langs de rijksweg A12 en kom uiteindelijk in Zoetermeer vlak langs de Penitentiaire Inrichting (Gevangenis). Daar valt mijn oog op een vrolijk en uitbundig schouwspel bij de ingang, wat nu tijdelijk een uitgang bleek.

Tot nooit meer ziens

Ik stopte en zag een kerel van middelbare leeftijd staan, net binnen de poort. Een aantal mannen in uniform stonden lachend met hem te praten. Ik zag omhelzingen en hoorde er nog 1 roepen: “Tot nooit meer ziens”. Toen schoof de poort open.

Yes, ik ben vrij

De man, vergezeld van een grote blauwe doorzichtige vuilniszak loopt door de grote poort springt in de lucht en geeft een enorme kreet: “Yes, ik ben vrij”. Hij stapt resoluut met ferme passen zo hard mogelijk (zonder te rennen) richting het fietspad en kijkt daar pas om. De mannen in uniform lachen en zwaaien hem na terwijl de poort soepel dicht glijd. De bewakers lopen naar binnen en ik vervolg mijn weg over het zelfde fietspad als waar de man zichtbaar van zijn vrijheid geniet.

Goed verzorgd

Ik nader de man van achter en kom snel dichterbij. Ik zie in de blauwe doorzichtige zak alleen maar kleding zitten dat lijkt op trainingspakken of joggingbroeken. Momenteel is hij netter gekleed, met een spijkerbroek en netjes gestreken overhemd. Haar netjes gekamd. Goed verzorgd. Hij kijkt op als er een fietser nadert. Ik moet inhouden, want ik kan nu niet passeren. Hij balt zijn vuist en roept naar de naderende fietser: “Ik ben vrij”. Ik passeer hem en zie tranen in zijn ogen. Ik hoor hem ook nog naar mij roepen dat hij vrij is.

Vertrouwen

Hoe aandoenlijk ook, deze kerel heeft iets gedaan wat er voor zorgde dat zijn vrijheid (tijdelijk) werd afgenomen. Of is hij er alleen maar voor veroordeeld? Nu is hij euforisch. Ik weet niet hoe lang dat duurt en of hij vanaf nu zijn tweede (of zoveelste) kans grijpt en voor altijd zijn vrijheid mag behouden. Deze meneer heeft een strafblad, heeft zijn straf uitgezeten, maar hoe gaat het nu verder? Zou hij nog te vertrouwen kunnen zijn? Hij liep in ieder geval toen ik hem in mijn spiegel nog zag lopen, op het rechte fietspad.

Als ik verder brom met de scooter voel ik me nog vrijer als normaal. Vrij om te gaan en staan waar ik wil. Ik realiseer me dat dat niet voor iedereen is weggelegd.