Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Temperatuur en Taal

 Mensen hebben het over opwarming van de aarde. Dat zal best. De seizoenen kloppen voor geen meter meer. De natuur is flink in de war. De plantjes, vlinders en vogels snappen er niks meer van. Warmte en kou wisselen elkaar af de afgelopen tijd. In de taal gebeurt dat ook. Door de jaren heen gebruikt men de temperatuur om aan te geven hoe leuk men iets vind. Koel Het is een woord wat normaal gesproken de temperatuur aangeeft. Het past in het rijtje: koud, koel, lauw, warm, heet. De woorden krijgen naast een letterlijke betekenis ook een figuurlijke betekenis. Voorbeelden zijn: koele blik, lauw welkom, of juist een warm onthaal en een hete afspraak! Cool Het woord cool is een eigen leven gaan leiden, los van de oorspronkelijke betekenis. Door de jeugd werd iets ‘een koele actie’ genoemd. Dat betekent dat de persoon uiterst beheerst en doordacht handelde (zijn hoofd koel hield). Het woord cool wordt een woord wat meerdere betekenissen kan hebben. Eigenlijk is het woord cool steeds vak...
Recente posts

On-Handig

 Een fenomeen dat ieder jaar weer terugkomt heeft me aan het denken gezet. Ik liep van mijn werk naar de trein (20 minuten) en werd in die wandeling liefst 5x geconfronteerd met een verschijnsel. Ik bleef er maar over denken en moest dit toch even met jullie delen... Mijn wandeling gaat langs een aantal bruggetjes, hekjes, paaltjes of borders. Op veel van die plekken zie je in de winter handschoenen liggen of hangen. Niet een compleet paar, maar elke keer slechts 1 handschoen of want. Dit betekent dus dat er veel mensen op dit moment zijn, met maar 1 handschoen. Ik bedenk me hoe men 1 handschoen kan verliezen. Want als je fietst of loopt en ineens valt je handschoen uit, dan krijg je toch koude vingers. Dat merk je direct. Nee, ik denk dat het anders gebeurt. Je probeert bijvoorbeeld een smartphone te bedienen, maar dat kan niet met handschoenen aan. Je doet er 1 uit en die doe je onder je arm. Terwijl je je al fietsend of wandelend verder verplaatst, ontglipt die ene handschoen. J...

Trouwe leden voordeel?

 Mijn schoonmoeder is al 25 jaar (onafgebroken) lid van de Libelle. Dat zou je wel een trouw lid mogen noemen toch? Maar wat zou haar voordeel zijn denk je? Waaruit laat Libelle blijken dat ze blij zijn met een trouw lid als zij? Niks! Welkomstaanbieding Je neemt een abonnement ergens op, dan krijg je meestal een welkomstaanbieding. Die aanbieding is vaak de eerste paar maanden bijvoorbeeld voor de helft van het geld. Maar als je contract stilzwijgend wordt verlengd, pies je naast de pot. De welkomstaanbieding geldt niet meer en je betaald vanaf die tijd de volle mep. Opzeggen Nu is haar zus lid van de Margriet. Ook al 25 jaar. Maar ook voor haar geldt, dat het geen voordeel heeft, dat ze zo trouw lid is. Vreemd genoeg loont het dus, om ieder jaar op te zeggen en lid te worden van het andere blad. Gewoon na het lezen de boekjes uitwisselen. Op tijd opzeggen en lid worden van het andere blad. Hiermee profiteer je keer op keer van de welkomstaanbieding. Ziggo Alles in 1 Laatst werd i...

Bidden voor een mooie dag

Ik rijd iedere dag met de scooter naar mijn werk en deze ochtend verliep weer iets anders dan ik vooraf dacht! Ik zie een kerel lopen, zwaar bezweet, met zijn scooter voor zich uit duwend. Hij is volgens mijn kennis van de omgeving, exact 1,5 kilometer bij het ene tankstation weg en ook zo'n afstand van het volgende tankstation. Ik rem af en bevraag waarom hij de scooter duwt, heeft hij geen benzine meer? Hij reageert in een taal die ik niet begrijp, ik ga over in het engels en de meneer (Nigeriaan) legt me uit dat zijn benzinemeter stuk is. Zijn dagteller zegt hem dat hij nog wel zou moeten kunnen rijden, maar blijkbaar is de benzine toch op. Hij baalt enorm, want komt nu te laat op zijn werk.  Jerrycan Ik vertel hem dat ik een jerrycan heb met een liter benzine. Dat heb ik al een jaar in mijn koffertje op de scooter zitten, omdat ik ooit datzelfde heb meegemaakt. Ik geef de vriendelijke kerel de inhoud van de jerrycan. Daarop vraagt de meneer wat ik er voor wil hebben. Mijn antwo...

Arbeidsvitaminen

Tijdens het werk vind ik het prettig om de radio aan te hebben. Het zijn toch de arbeidsvitamines. Bij mij werkt het zelfs zo, dat als het stil is, dat ik daar een beetje zenuwachtig van word. Nu merk ik ook dat ik van veel soorten muziek houd. Misschien omdat ze op de radio van alles draaien en ik dus gewend ben aan diverse stijlen. Ik heb een brede smaak en mijn ipod staat vol met cd’s van verschillende stijlen. Wanneer ik onderweg ben zet ik graag een muziekje op. De muziek inspireert me. Sommige nummers raken me, terwijl ik van andere nummers harder ga lopen. Bij sommige nummers heb ik een herinnering en daarvoor geldt, dat ik ofwel kippenvel krijg en hem uitzet, of juist keihard zet en mee moet zingen. Leuk om je eens te bedenken, dat als bepaalde muziek jou inspireert, dat het ooit door iemand is gemaakt, die ook inspiratie nodig had, om dat betreffende nummer te schrijven. Die had natuurlijk dat nummer dat jij nu gebruikt voor inspiratie nog niet. Die moest hij nog bedenken. Wel...

Zichtbaarheid

 Soms is het duidelijk, soms niet... Je hebt vaak een behoorlijk probleem waar je echt wel behoorlijk veel last van hebt, echter zit je daar zo ver in met je gedachten, dat je helaas niet in staat bent in om een eenvoudige oplossing te bedenken. Zo had ik enkele weken terug iets, waar ik achteraf eigenlijk best om kan lachen. Ik rijd zoals inmiddels bekend op mijn scooter door weer en wind naar mijn werk in Zoetermeer. Het weer speelt in Nederland vaak een grote rol. Wat dan erg belangrijk is met een scooter is, dat je goed oplet. Het stuur kan niet ver bewegen, dus moet je met je gewicht meebewegen, om je stuurbeweging scherper te maken. Dat maakt het juist ook nog een stukje leuker. In tegenstelling tot een motor heb je wel kleinere bandjes en bevind je je op smallere wegen (waar ook paarden lopen linken), dus moet je beter opletten en is je zicht erg belangrijk. Ik won de scooter in de zomer, toen alles redelijk droog was en het lekker licht was, maar toen de wintertijd inging e...

Goedemorgen ik kom Toon ophangen

We hebben gezinsuitbreding gehad. Mag ik u voorstellen: Toon! Het was me gelukt om (eindelijk) door te dringen tot de gewelven van een grote organisatie met de naam Eneco. Ik had me in Mei 2012 aangemeld voor een testproject met het apparaat: “Toon”. Helaas zat ik niet in het testtraject, want dat bleek stiekem af te hangen van je woonplaats en de apparatuur die je hebt. Deze landelijke uitnodiging was dus achteraf gezien, niet voor iedereen bestemd. Maar goed; Ik was er erg snel bij, dus ik heb me aangemeld om als eerst een “Toon” te krijgen, zodra hij verkocht zou worden. Na een tijdje kreeg ik een mail (precies midden in mijn vakantie) met de vraag of ik nog altijd interesse had. Ik reageerde vrijwel direct na mijn vakantie, maar toen bleek de eerste batch (waar ik me als 1 van de eersten voor had aangemeld) al helemaal op te zijn. Nadat ik blijkbaar ook niet in de tweede batch zat, kreeg ik te horen dat ik bij de derde batch kon rekenen op de “Toon”. Ik spreek eindelijk een dame va...

Zweten met de tas op schoot

Op de scooter met wind en regen is niet heel fijn. Vandaag is zo’n dag. Deze morgen sta ik op met het idee om met de trein te gaan. Ik stap iets eerder mijn bed uit, want de trein wacht niet op mij, leg ik mijn kids uit. Ik kleed me snel aan en geef mijn kids en vrouw nog even een korte knuffel. Eenmaal beneden smeer ik geroutineerd de bammetjes en check ik de klok. Ik heb nog 15 minuten tot de trein gaat. Ik moet 12 minuten lopen, dus ik heb nog wat speling. Zakken ‘Pling’, mijn telefoon herinnert me, dat ik de plastic afvalzak moet buiten zetten. Snel pak ik de zak en bind hem dicht. Ook zie ik dat mijn jas is gewassen en uitnodigend klaar hangt, dus ik verhuis mijn OVchipkaart, portemonnee, hoofdtelefoon en sleutelbos van de zakken van mijn oude jas naar de zakken mijn schone jas. Tot ik voel dat de mouwen van binnen nog nat zijn. Oei. Ik verhuis snel al mijn spullen weer terug naar de oude jas, die ik natuurlijk al netjes boven had opgeruimd. Ik check alle zakken nog een keer, alvo...

Koffie in een soepkom

Wij gaan toch wel meerdere keren per jaar naar een vakantiepark voor een korte onderbreking. Omdat we dus een goede ervaring hebben met dit soort vakanties, weten we ook uit eigen ervaring dat er vaak gebrekkige inventarissen zijn in de keuken. Daarom zit ook dit keer een scherp aardappelschilmesje, een broodmes, een goede kaasschaaf en de schaar in onze bagage. Aankomst Als we het park oprijden en de keycard of sleutel hebben ontvangen, is het huisje vaak snel gevonden. Veel goede bewegwijzering helpt hiermee. De auto snel even aan de kant zetten en eerst het huisje bekijken. De slaapkamers worden verdeeld en alles wordt eens goed bekeken. De badkamer(s), de tv(s) en het uitzicht. Na het uitladen van de bagage kan de vakantie beginnen. Kinderen eerst Na het in elkaar zetten van het kinderbedje voor de jongste, maar  ook ruimte hiervoor maken en het verbouwen van de kamer van de oudste (zodat ze niet uit bed kan vallen) is het tijd om te gaan eten en trek je de kastjes in de keuken...

60 Cent

De rapper 50 Cent hoef ik aan niemand voor te stellen, vermoedelijk. Maar kent iemand het verhaal van 60 Cent ? Dat is een waargebeurd verhaal van afgelopen zaterdag in Zoetermeer. Het komt al aardig in de buurt. We gaan trouwen, waarvoor we nog een aantal zaken moeten regelen. Zo ook de ringen. Omdat we ook nog voor een pak en schoenen voor mij moesten gaan kijken, gingen we naar Zoetermeer. De kids ingepakt en op tijd weg, want dan is het nog lekker rustig. In Zoetermeer aangekomen parkeren we op de parkeerplaats waar we altijd staan. We dienen daar vooraf te betalen. Ik pin tot 5,50 euro en ik zie dat we tot 13:30 hebben. Dat is eigenlijk net te krap en meestal halen we dat niet. In de display staat:dagkaart voor 6,10 euro. Dus ik gooi er 60 cent bij en hebben we een dagkaart. Shoppen We kopen een pak en schoenen. We winkelen op ons gemak verder en slagen goed. Ook voor de kids. We geven de jongste een fles en eten zelf wat bij de McDonald’s en na de zoveelste schoenenwinkel beslu...

Een goed begin

  Het is inmiddels 07:50 als er een Intercity voorbij raast. De stoptrein waarop ik had gemikt van 07.41 is te laat en zit daar nog achter. Alweer mijn aansluiting gemist voor de derde keer deze week. Ik bedenk me een mooie frustratie-tweet, maar alle concepten verwijder ik, ik besluit dat dit mijn dag niet gaat beïnvloeden. Gouda Als de trein eenmaal komt aanrijden ontstaan er veel gefrustreerde gezichten. Het blijkt de trein van 07.53 tot Goverwelle. Gelukkig maakt dat voor mij niet uit, want in Gouda moet ik toch overstappen. Deze trein is redelijk vol, dus ik blijf staan. Ik staar naar buiten en zie een mooi zonnetje over de mistige weilanden bij Moordrecht, mijn humeur fleurt hier van op. Als ik weer naar binnen kijk, zie ik om me heen allemaal mensen met koffertjes of tassen, chagrijnig naar hun smartphone kijken en driftig scrollen. Ik denk: Die hebben deze kans gemist. In Gouda aangekomen, probeert iedereen zo snel mogelijk het treinstel te verlaten om de verloren tijd in t...

Vrij om te gaan

  Vanochtend reed ik, zoals iedere ochtend op mijn scooter naar mijn werk. Ik rijd een heel stuk langs de rijksweg A12 en kom uiteindelijk in Zoetermeer vlak langs de Penitentiaire Inrichting (Gevangenis). Daar valt mijn oog op een vrolijk en uitbundig schouwspel bij de ingang, wat nu tijdelijk een uitgang bleek. Tot nooit meer ziens Ik stopte en zag een kerel van middelbare leeftijd staan, net binnen de poort. Een aantal mannen in uniform stonden lachend met hem te praten. Ik zag omhelzingen en hoorde er nog 1 roepen: “Tot nooit meer ziens”. Toen schoof de poort open. Yes, ik ben vrij De man, vergezeld van een grote blauwe doorzichtige vuilniszak loopt door de grote poort springt in de lucht en geeft een enorme kreet: “Yes, ik ben vrij”. Hij stapt resoluut met ferme passen zo hard mogelijk (zonder te rennen) richting het fietspad en kijkt daar pas om. De mannen in uniform lachen en zwaaien hem na terwijl de poort soepel dicht glijd. De bewakers lopen naar binnen en ik vervolg mijn...

Geen snoepjes aannemen van een vreemde

  Mijn scooter is in onderhoud en dat zit blijkbaar wat tegen, waardoor ik me de hele week in de trein naar mijn werk laat vervoeren. Ik kijk naar de mensen op het perron en in de trein. Elke dag kom ik dezelfde mensen tegen. Ik vind dat wel gezellig eigenlijk. Ik kijk rustig om me heen en neem de mensen in me op. Arbeider In Gouda, een kerel van ongeveer mijn leeftijd, niet heel snugger uiterlijk (eerste indruk), schoenen heel strak vast, versleten broek, flinke bakkebaarden en getinte bril. Het lijkt me een echte arbeider. Iemand die blijkbaar met zijn handen werkt. Hij speelt onhandig met zijn ouderwetse Nokia, die misschien best groot is, maar in zijn handen erg klein lijkt. Bij toeval kwam hij vlak naast mij te zitten in de trein. We hebben geen contact. Hij zit heel treurig naar zijn mobiel te staren en hij begint een SMS bericht op te stellen. Ik kan schuin op zijn handen kijken en zo zie ik dat het hem heel veel moeite kost om met zijn grove vingers een heel gevoelig berich...